پروفایل صنعت

صنعت کارآلکالی تحت تاثیر نیاز به کلرین،هیدروکسید سدیم و بی کربنات سدیم قرار داشته است.تا اواخر دهه 1950 به دلیل بالا بودن نیاز به هیدروکسید سدیم نسبت به کلرین بوده است بنابراین هیدروکسید سدیم استراتژی های صنعت کلرآلکالی را کنترل می کرد.تا قبل از دهه 1930 سل های دیافراگمی که مورد استفاده قرار می گرفتند بیش از سل های جیوه ای بود.اما از این زمان به بعد بدلیل افزایش تقاضای هیدروکسید سدیم مناسب برای صنعت ابریشم (rayon) که به ناخاصی های کلرید خیلی پایینی نیاز داشت استفاده از سل های دیافراگمی کم شد و در عوض استفاده از سل های جیوه ای بیشتر شد.دلیل این امر این بود که صنایع با سل های دیافراگمی تولید هیدروکسید سدیمی به همراه یک درصد ناخالصی به شکل NaCl می کردند بنابراین مجبور به تحمل هزینه های زیادی برای خالص سازی محصولات خود داشتند ولی سل های جیوه ای تقریبا هیدروکسید سدیم خالصی را تولید می کنند.

از دهه 1930 تعداد صنایع دارای سل های جیوه ای افزایش یافتند و در کنار آن تحقیقات برای بهبود این پروسه نیز شروع شد.از سال 1930 تا سال 1945 رشد سریع در استفاده از تکنولوژی سل های جیوه ای انجام گرفت(به ویژه در کشور آلمان در آخر جنگ جهانی دوم)

این تکنولوژی توسعه یافته به سایر کشورها نیز انتقال یافت که نتیجه آن ایجاد سل های جیوه ای در سرتاسر دنیا بود.در اواخر دهه 1950 نیاز به کلرین نسبت به هیدروکسید سدیم افزایش یافت و دلیل آن افزایش تقاضا برای تولید PVC بود سل های جیوه ای به طور معمول برای فراهم کردن این نیاز افزایش یافته به کلرین انتخاب شدند و به خوبی نیز این تقاضا را برآورده می کردند اما یک عامل پیش بینی نشده ایجاد شد.

در سال 1959 فاضلاب آلوده به جیوه از یک کارخانه استالدئید در ژاپن به عنوان عامل بیماری میناماتا شناخته شد..خطر بخار جیوه در زمان های قبل نیز شناخته شده بود اما تحقیق انجام شده در سال 1960 روشن کرد که بیوسنتز ترکیبات با سمیت بالای الکیل مرکوری توسط باکتری ها و غلظت متعاقب این ترکیبات سمی در زنجیره غذایی دارای تاثیر فراوانی بر سلامت انسان ها هستند.در نتیجه این تحقیق قوانین جدیدی در بحث کنترل نشت جیوه و پساب های آلوده به جیوه ایجاد شد.کنترل جیوه از صنایع بسیار سخت و شدیدتر شد.و نتیجه آن بالا رفتن هزینه راه اندازی و بهره برداری این سل ها بود.اما در سال 1970 با ایجاد تغییرات زیر گام های بزرگی در صنایع کلرآلکالی برداشته شد

1)تکنولوژی سل های دیافراگمی بهبود یافت به طوری که در اواخر دهد 1970 انرژی مورد نیاز برای سل های دیافراگمی تا بیش از 30 درصد کاهش یافت.

2)توسعه ی سل های جدید،سل های غشایی،در بعضی از صنایع مورد استفاده قرار گرفتند که دارای مزیت تولید هیدروکسید سدیم با غلظت بالا و درصد کم ناخالصی NaCl و بدون استفاده از جیوه است.

3)تکنولوژی جدیدی نیز در بحث سل های جیوه ای انجام شد.که هدف آن ها جلوگیری از نشت جیوه بود.اما با این وجود هنوز هم مشکل جیوه وجود داشت و مقادیر تولیدی بیش از مقادیر استاندارد برای دفع بود.بنابراین گاهی در صنایع مجبور به جمع آوری جیوه می شوند.تا اینکه یک متد جدیدی جهت رفع آن ایجاد شود.فاضلاب صنایع کلر آلکالی بدون در نظر گرفتن جیوه به راحتی قابل تصفیه هستند اما مشکل بحث جیوه است.