تری هالومتانها از جمله آلاینده های موجود در آب می باشد که در نتیجه واکنش بین مواد آلی طبیعی آب و کلر آزاد حاصل می گردد و بر حسب تعریف تری هالومتانها معرف ترکیبات مختلفی هستند که از جایگزینی اتم های هالوژن (I,CI,BR,F) به جای هیدروژن ملکول متان حاصل می شود . بر اساس استاندارد وضع شده توست EPA حد مجاز آنها در آب آشامیدنی100 میکروگرم در لیتر(0/1 میلیگرم در لیتر) می باشد.
حضور این مواد در آب آشامیدنی اولین بار در سال 1974 میلادی توست Rook گزارش شد.
بین ترکیبات تری هالومتان ، کلروفرم در صد بیشتری را تشکیل میدهد (%80-70) که دارای زیانهای بهداشتی شناخته شدهای است . کلروفرم به سرعت از طریق جهاز هاضمه جذب و سپس با co2 یون کلراید –فسژن و سایر عناصر ناشناخته وارد عمل متابولیسم میگردد و باعث تخریب سیستم عصبی و مسمومیت کبد تولید اطفال ناقص الخلقه و ایجاد ایجاد سرطان از جمله اثرات ظاهر شده در حیوانات آزمایشگاهی بر اساس تماس با کلروفرم است.
فاکتور های مؤثر در تشکیل تری هالومتانها شامل:PH , درجه حرارت زمان تماس کلر و غلظت برم در آب میزان و نوع مواد آلی و مقدار کلر آزاد می باشد .
روش بررسی تری هالومتان:
استفاده از دستگاه های گاز کروماتوگرافی/مس اسپکتروفوتومتری (GC/MS ) است که روش اسپکتروفوتومتری که برای سنجش مجموع تری هالومتانها است دارای سهولت نسبی و هزینه ناچیز است و ارجحیت دارد
کنترل تری هالومتانها:
1. حذف مواد اولیه تشکیل دهنده تری هالومتانها از آب خام.
2. استفاده از ضد عفونی کننده ها غیر از کلر آزاد.
3. تعویض منبع آب و استفاده از منبع جدید که آلودگی کمتری دارد.
4. استفاده ار یک فرایند غشایی برای حذف تری هالومتانها.
5. تعویض مراحل کلرزنی و به حداقل رساندن تماس آن با آب.
6. استفاده از بستری های ذغالی برای حذف تری هالومتانها
مهندسی بهداشت محیط...
ما را در سایت مهندسی بهداشت محیط دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : نظام الدین منگلی زاده epa بازدید : 1066 تاريخ : سه شنبه 31 ارديبهشت 1392 ساعت: 11:03