مهندسی بهداشت محیط

با شناخت پرتوهای ایکس و گاما توسط بشر ٬ استفاده از این امواج الکترومغناطیس نافذ به سرعت در زمینه های مختلف گسترش یافته بطوریکه در بسیاری از روشهای تشخیصی ( نظیر انواع رادیوگرافی ٬ ماموگرافی و ... ) ٬ درمان توده های سرطانی ( توسط روشهای مختلف پرتودرمانی ) و نیز رادیوگرافی صنعتی ٬ شاهد بکارگیری روز افزون این امواج هستیم . به عنوان مثال ٬ از آنجا که این امواج قابلیت بالایی در نفوذ به قسمتهای درونی قطعات و سازه ها دارند استفاده از آنها در رادیوگرافی صنعتیRT ٬به عنوان یکی از کارامد ترین روشهای آزمون غیر مخرب ٬ از اهمیت زیادی در صنعت برخوردار است. مثلا در ساخت و نصب لوله های انتقال و توزیع گاز ٬ در تست نقاط جوشکاری جهت اطمینان از عدم وجود هرگونه منفذ و ترک در سطح جوش ٬ عدم نفوذ ناخالصی در جوش و ... از رادیوگرافی صنعتی استفاده می شود . اصولا رادیوگرافی صنعتی در مواردی که منشا ٬ ضخامت یا چگالی ماده باشد توانایی بالایی در آشکارسازی دارد و هرچه این تغییرات بیشتر باشد تمایز آنها ساده تر خواهد بود . بطور کلی در صورتی که تفاوت در میزان جذب تشعشع قسمتها حداقل 2% باشد به راحتی توسط رادیوگرافی تشخیص داده می شوند. براین اساس امروزه استفاده از پرتوهای یونساز به امری اجتناب ناپذیر مبدل شده اما از طرفی مضرات این نوع پرتوها بر روی بافت های زنده به اثبات رسیده است و اگر در بکارگیری این پرتو ها بهترین شرایط کنترلی و حفاظتی نیز اعمال شود باز هم پرسنل و پرتوکاران در معرض تابش مقداری از این پرتوها خواهند بود یعنی هرگز نمی توان 100% جلوی نفوذ این پرتوها را گرفت بلکه می توان متناسب با زمان تابش و شدت آن محافظهایی طراحی نمود تا دز دریافتی پرسنل و پرتوکاران حداقل در حد مجاز پرتوگیری شغلی ٬ کنترل شود .بطور کلی پرتوگیری باید زمانی انجام پذیرد که منفعت آن مضرات تابشهای یونیزان را تحت الشعاع قرار دهد برای نمونه اختصاص هزینه لازم جهت محدود نمودن دز دریافتی مقرون به صرفه باشد ( در غیر این صورت نباید پرتو گیری انجام شود ) تنها در این صورت پرتوگیری موجه خواهد بود زیرا بر اساس قوانین حفاظت در برابر پرتوهای یونیزان تنها توجیه پرتوگیری بیش از حد مجاز نجات زندگی می باشد از اینرو کلیه تابشهایی که هدف آنها نجات زندگی نیست باید کنترل شده و تابش گیری در آنها حداقل در حد تابش گیری شغلی تعیین شود. مهمترین پرتو,پرتوهای یونیزان، حفاظت در برابر آنها ...ادامه مطلب

نیتریفیکاسیون (تولید نیترات) اصطلاح نیتریفیکاسیون مربوط به تبدیل آمونیاک به نیترات است. این عمل بوسیله باکتری های نیترات انجام می شود که اختصاصی می باشند و با اکسیداسیون آمونیاک انرژی بدست می آورند  از CO2 به عنوان منبع کربن برای سنتز ترکیبات آلی استفاده می کنند. این دسته از ارگانیسم ها شیمیواتوتروف نامیده می شوند. آنها بوسیله اکسیداسیون شیمیایی (شیمیو) انرژی بدست می آورند و اتوتروف هستند (خودتغذیه ای) زیرا به مواد آلی از قبل تشکیل شده نیاز ندارند. اصل اکسیداسیون آمونیاک بوسیله این باکتری ها با بدست آوردن انرژی توسط انسان از اکسیداسیون قندها تفاوتی ندارد. در اصل استفاده آنها از CO2 برای تولید مواد آلی با رفتار گیاهان تفاوتی ندارد. باکتری های نیترات ساز در بیشتر خاک ها و آب های دارای PH متوسط وجود دارند. اما در خاک های خیلی اسیدی فعال نمی باشند. آنها تقریباً بصورت جوامعی با گونه های مختلط مشاهده می شوند. زیرا بعضی از آنها مثل نیتروزموناس بطور اختصاصی آمونیاک را به نیتریت (NO2-) تبدیل می کنند در حالیکه بعضی دیگر مثل نیتروباکتر نیتریت را به نیترات (NO3-) تبدیل می کنند. در حقیقت تجمع نیتریت مانع از فعالیت نیتروزموناس می شود بنابراین به نیتروباکتر نیازمند است تا نیتریت را به نیترات تبدیل کند در حالیکه نیتروباکتر به نیتروزموناس نیازمند است تا نیتریت تولید کند. باکتری های نیترات ساز از لحاظ زیست محیطی اهمیت بسیاری دارند. زیرا آنها بخش عمده ای از آمونیاک خاک های هوازی یا آب های طبیعی را به آسانی به نیترات تبدیل می کنند. بیشتر گیاهان و میکروارگانیسم ها می توانند نیترات یا آمونیاک جذب کنند ولی فرآیند نیتریفیکاسیون عواقب نامطلوبی دارد. یون آمونیوم بار مثبت دارد و بنابراین به آسانی جذب کلوئیدهای رس با بار منفی و مواد آلی می شود و مانع از شستشوی آن از خاک بوسیله بارندگی می شوند. در مقابل یون نیترات با بار منفی در خاک حفظ نمی شود و به سمت پایین پروفیل خاک شسته می شود. این فرآیند آبشویی نامیده می شود. بدین ترتیب نیتروژن با ارزش از خاک خارج می شود و حاصلخیزی خاک کاهش پیدا می کند. سپس نیترات در آبهای زیزمینی و نهایتاً در آب آشامیدنی تجمع پیدا می کند. قوانین شدیدی برای مقدار نیترات موجود در آب آشامیدنی وجود دارد. زیرا نیترات ها می توانند بوسیله میکروارگانیسم ها در ش, ...ادامه مطلب

یون آمونیوم بیشتر به صورت کربنات آمونیوم در اکثر آبهای طبیعی یافت می شود به گونه ای که کمتر آبی را بدون این یون می توان یافت. آمونیاک موجود در آب می توند از منابع بی ضرر یا منابع آلوده باشد خاکهای حاصلخیز ، مواد حیوانی و نباتی در حال تجزیه دارای آمونیاک می باشند. فاضلابهای خانگی از منابع آلودگی آمونیاکی هستند.  ,یون آمونیوم ...ادامه مطلب